Het is nu 17 september en ik moet even terugkijken naar mijn vorige verslag om te zien waar ik toen geëindigd ben. Het is al even geleden.

We zijn de noordkant van Spanje langs gevaren, veel moois gezien. Het is hier vooral ruig. We hebben 3 weken de tijd om in La Coruna te komen maar doen het in 2. We willen er voor 1 september zijn omdat dan Jiske en Fleur komen.

Onderweg zijn er natuurlijk ook de huishoudelijke taken zoals de wekelijkse was.

Meestal ga ik naar de wasserette maar soms doe ik het met mijn miniwasmachine. In sommige dorpjes zijn er trouwens wasplaatsen die nog in gebruik zijn en de vrouwen dragen dan schorten zoals op de foto.

 

 

                                                                                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                       Herkennen jullie ze nog?

La Coruna is voor mij een verrassing omdat ik eigenlijk dacht dat het niet zo’n leuke stad zou zijn. Je hoort onder zeilers eigenlijk alleen hoe mooi de Ria’s zijn waar we daarna komen. Maar wij vinden La Coruna ook de moeite waard. Ook is het erg gezellig omdat we daar Nederlanders/Belgen ontmoeten waar we een paar leuke dagen mee doorbrengen. Ik merk nu dat ik toch wel het contact met andere mensen gemist heb. Omdat we in vorige havens korter bleven was er alleen oppervlakkig contact en als je ankert eigenlijk helemaal niet. Wel zijn de gewone dagelijkse bezigheden uit mijn systeem, zoals ZMC, koor, Nederlandse les enz. Vaak weet ik niet meer welke dag het is, dat geeft niet alleen zijn hier op zondag alle winkels dicht, ook de supermarkten. De dagen gaan ook zomaar voorbij en dan heb je niet het gevoel zoals bij een vakantie “alweer een dag voorbij”, nee dit is gewoon het leven van alledag.

 

Het is heerlijk om Fleur en Jiske weer te zien en hun deelgenoot te maken van ons avontuur. Fleur kan helaas maar een week blijven maar Jiske twee.

 

  

We gaan met hun de stad verkennen, lekker tapas eten en niet het populaire streekgerecht pulpo (zie foto), en een nacht ankeren in een nabijgelegen baai. Er staat best een hoge deining en Fleur begint alweer een beetje zeeziek te worden. Gelukkig is het maar 2 uurtjes varen.

 

 

 

 

 

Op Fleurs laatste dag dat ze bij ons is huren we een auto en maken we een mooie rondrit die eindigt in Santiago de Compostella waar we natuurlijk heel veel pelgrims zien. We zetten Fleur daar ’s avonds af in een hostel omdat ze de volgende ochtend om half 6 op het vliegveld moet zijn. Wij hadden ondertussen besloten om ’s nachts nog weg te varen uit La Coruna omdat er over een dag of twee daar een hele hoge swell gaat staan vanwege de orkaan in het Caribisch gebied. Zuidelijker wordt dat minder, dus we willen de hoek om.

Voor mij is dit wel weer een dingetje want na een drukke dag gaan varen i.p.v. naar je bed voelt vervelend maar ik zie wel het nut ervan. En we waren wel al van plan samen met Jiske deze tocht te gaan doen, maar dan in 2 dagtochten, want na 2 weken La Coruna gaat het toch weer kriebelen. Alleen de naam Costa del Morte geeft me toch een beetje raar gevoel en dan ook nog ’s nachts!

Jiske als stuurvrouw

 

Maar ik heb het (dapper) doorstaan en eigenlijk viel het erg mee, we hadden prima weer om erlangs te gaan.

Ook leuk was het om daar Bert en Joris van de Panta Rhei weer te ontmoeten, wij dachten dat ze al veel verder waren. Bij het volgende dorp lagen we samen voor anker en was er een gezellig dorpsfeest.

De volgende dag een mooie wandeling naar de top van de heuvel gemaakt en genoten van Joris’ zelf gebakken pannenkoeken! Wat kan die jongen dat goed! Samen met Jiske besluiten we via Isla de Ons, een prachtig eilandje, naar de volgende Ria te gaan. Op Isla de Ons ontmoeten we nog 3 Nederlandse gezinnen. We zitten in de achterhoede van de boten die in november over willen steken naar de Carieb.

We blijven daarna nog een paar dagen in het plaatsje Combarro, volgens Spanjaarden het mooiste Galicisch dorp. Daar kunnen ze wel eens gelijk in hebben want het is heel bijzonder. Jammer dat er toch wel veel toeristen (busladingen) komen, doet denken aan Volendam.

Het is heel gezellig met Jiske aan boord maar helaas komt hier ook een einde aan. We gaan met haar naar de stad Ponteverda (ook weer mooi) vanwaar zij via Blablacar een lift heeft naar Porto, in Portugal. Daar stap zij de volgende avond op het vliegtuig naar Nederland. Ze appte al dat Porto een heel mooie stad is. Wij zijn daar over een dag of 10 denk ik.

Nu zijn we weer samen en dat is even wennen. Maar niet verzinken in melancholie maar ons richten op de nieuwe plekken die op ons liggen te wachten. En we hebben nu Nederlandse radio via een app., dat geeft toch ook een beetje thuisgevoel als we er behoefte aan hebben.

Maar we zijn nu zover om de trossen weer los te gooien, op naar een nieuw haventje in deze Ria. Ik heb er zin an! Met girlpower!!!